De gezondheid van een Berner Sennenhond

Heupdysplasie

Heupdysplasie of HD is een gewrichtsaandoening van de heupen. Dysplasie staat voor het abnormaal gevormd zijn van de heupgewrichten waardoor de onderdelen niet goed op elkaar passen. Dit heeft pijn en problemen bij het lopen als gevolg. Bij een hond met heupdysplasie kan men volgende kenmerken waarnemen:

  • Moeilijk overeind komen
  • Niet meer in de zetel of auto kunnen springen
  • Waggelende gang met de achterpoten
  • Doorzakken van de achterhand
  • Minder graag lopen of rennen
  • Veel zitten of liggen

Niet bij elke hond met heupdysplasie zal men deze tekenen opmerken. Meerdere factoren spelen een rol in het ontstaan van deze ziekte. Externe factoren zoals voeding en beweging zijn naast erfelijkheid ook van invloed. Deze aandoening komt voornamelijk voor bij middelgrote tot grote rassen.

De diagnose wordt gesteld aan de hand van röntgenonderzoek. Voor de officiële foto's voor Sint-Hubertus dient de hond minimum achttien maanden oud te zijn en onder een lichte verdoving gebracht te worden zodanig dat de spieren zich voldoende ontspannen. Een commissie van Sint-Hubertus beoordeelt de opnames en geeft een uiteindelijk resultaat. Er zijn verschillende uitslagen mogelijk:

HD A: betekent dat de hond vrij is van heupdysplasie

HD B: is een overgangsvorm

HD C: is licht positief, er zijn kleine veranderingen te zien

HD D: is positief, er zijn duidelijke veranderingen te zien

HD E: is de zwaarste graad, de heupgewrichten vertonen een ernstige misvorming

Volgens de richtlijnen van de BSC mag er gefokt worden met Berners die een officiële uitslag hebben met als resultaat HD A, B of C. Een HD C mag enkel gekoppeld worden op een HD A. Fokken met een hond die vrij is bevonden voor heupdysplasie sluit niet uit dat de nakomelingen geen heupdysplasie kunnen krijgen.

U kunt zelf veel doen om heupdysplasie en het verslechten ervan bij uw hond te voorkomen. Het is belangrijk dat de hond geen overgewicht heeft. Dit is niet enkel van toepassing voor HD maar ook voor andere gewrichtsaandoeningen.  Iedere extra kilo heeft een invloed op de belasting van het gewricht en kan zorgen voor extra slijtage. Een hond die aanleg tot heupdysplasie heeft moet zijn bekkenspieren goed kunnen ontwikkelen. Beweging is dus goed maar enkel op een manier waarop de spieren getraind en de gewrichten ontzien worden. Rechtlijnige bewegingen zoals lopen of zwemmen zijn ideaal.  De bewegingen moeten langzaam opgebouwd worden zodat de hond de kans krijgt om conditie en spieren te ontwikkelen. Daarnaast is een warming-up voor u inspannende dingen gaat doen en een cooling-down na de inspanningen van belang. Ook moet men opletten met het lopen op zwaar terrein zoals zand en het rennen of spelen op een gladde ondergrond, dit is slecht voor de gewrichten. Let ook op met korte draaibewegingen en traplopen.