Elleboogdysplasie

Elleboogdysplasie of ED is een verzamelnaam voor een aantal aandoeningen aan de elleboog van de hond. Deze veroorzaken pijn en problemen bij het lopen. Er zijn vier voorkomende aandoeningen die vallen onder elleboogdysplasie:

• Los Processus Coronoideus (LPC): is een los stukje bot van de ellepijp dat zich onderaan het ellebooggewricht bevindt.
• Osteochondrosis Dissecans (OCD): is een los stukje kraakbeen.
• Los Processus Aconeus (LPA): is een los stukje bot van de ellepijp dat zich aan de bovenkant van het ellebooggewricht bevindt.
• Incongruentie: is het niet goed op elkaar aansluiten van de ellepijp en het spaakbeen.
  

Al deze vormen leiden onvermijdelijk tot artrose. Artrose is een verhoogde slijtage van het gewricht waarbij een verstijving optreedt.

Er zijn meerdere oorzaken in het ontstaan van elleboogdysplasie. Trauma, voeding, een snelle groei en erfelijkheid zijn belangrijke factoren. Deze aandoening komt voornamelijk voor bij grote rassen.

De diagnose wordt gesteld via röntgenopnames. De officiële opnames voor Sint-Hubertus dienen te gebeuren vanaf een minimumleeftijd van achttien maanden en onder een lichte verdoving. Een commissie zal de opnames beoordelen en een uiteindelijk resultaat geven. Er zijn verschillende uitslagen mogelijk:

ED 0: er is geen enkele vorm van artrose of beschadiging aanwezig

ED 1: er is artrose met een los stukje bot van minder dan 2 mm aanwezig

ED 2: er is artrose met een los stukje bot tussen de 2-5 mm aanwezig

ED 3: er is artrose met een los stukje bot van meer dan 5 mm aanwezig of er is sprake van een primaire beschadiging

Volgens de richtlijnen van de BSC mag er gefokt worden met Berners die een officiële uitslag hebben van ED 0 of 1. Een ED 1 mag enkel gekoppeld worden aan een ED 0 beoordeling. Fokken met een ED vrije hond sluit niet uit dat de nakomelingen elleboogdysplasie kunnen ontwikkelen.

De preventie bestaat uit het oppassen met overbelasting van de gewrichten en het voeren van een aangepaste voeding.